2020 - Chartreuse & Vercors

Verslag

2020 - Chartreuse & Vercors

De Covid19-pandemie heeft de reisplannen dit jaar behoorlijk beïnvloed. Toen we in maart in lockdown gingen, werd vrij snel duidelijk dat onze Paasvakantieplannen naar Mallorca niet zouden doorgaan, maar dat het ook tot de zomervakantie onzeker zou worden of er kon gereisd worden, had niemand van ons op dat moment verwacht. De voorbije werken zijn landsgrenzen wel terug open gegaan, maar is een inkleuring van landen en regio’s bepalend of je er wel degelijk heen kan en of een quarantaine periode van 2 weken achteraf verplicht is. Daar komt bovenop dat in de dagen voorafgaand aan de start van ons zomerverlof de besmettingen in België terug zorgwekkend is beginnen stijgen. In die mate zelfs dat Vlaanderen een oranje zone wordt voor de andere landen. Kortom veel twijfel in de dagen voorafgaand aan ons vertrek of de reis wel zou kunnen doorgaan. Is het verantwoord om naar het buitenland te reizen of moeten we het als een collectieve plicht zien om thuis te blijven om een verder oplopende besmettingsgraad tegen te gaan? Feit is evenwel dat met ons tweetjes reizen in de mobilhome zowat de veiligste formule is die je kan bedenken en eigenlijk niet risicovoller is dan een lockdown in eigen land waarbij nog enkel naar de winkel wordt gegaan. We hebben er immers voor gezorgd dat we maximaal zijn bevoorraad in de mobilhome en we zo goed als geen contact met andere nodig hebben tijdens de reis (of minstens toch geen hogere contactfrequentie dan thuis). Enkel om te tanken, één- of maximaal tweemaal water verversen en natuurlijk enkele keren inkopen doen (zoals we dat ook thuis zouden moeten doen). Dus knoop doorgehakt: we gaan met ons twee met de mobilhome toch op reis. Vanzelfsprekend naar een zogenaamde groene zone. Het gaat richting het Chartreuse- & Vercors-massief. Frankrijk kleurt bij vertrek nog volledig groen, maar we zullen tijdens onze trip het nieuws nauwgezet volgen en desgevallend vervroegd naar huis komen. Op een 8-tal uur kunnen we in het geval van een noodsituatie waarbij de landsgrenzen terug zouden sluiten, terug in België staan.

Details Verslag

25.07.2020 - Heenreis

Jonas en Lisa zijn er (elk apart) vooraleer ze in de blok voor de 2-de zit vliegen, nog eens op uit getrokken. Gegeven de opnieuw stijgende Covid-besmettingen is dit wel met bezorgde ouders. Jonas is met Birte voor een weekendje op hotel in Gent. Lisa is met de A-ploeg van de zwemclub voor 2 dagen naar de Ardennen. Ze komen beide zondagavond terug naar huis, maar tegen dan zijn wij reeds vertrokken. De mobilhome is op zaterdag rond 15u ingepakt en aangezien niks of niemand ons nog thuis houdt, besluiten we te vertrekken.

Het gaat vlot onderweg waardoor we nog tot voorbij Nancy geraken om een overnachtingsplek te zoeken. Dat doen we met zekerheid niet meer op “Aire de Toul” dat is nu definitief voor ons de “zone des onheil” geworden. Tijdens onze vorige trip naar Frankrijk (wandelweek in het Belledonne-massief) zijn we er immers al slapend in de mobilhome bestolen geweest en 2 jaar daarvoor zijn we met een kapotte radiator aan het péage-station vlakbij Toul gerepatrieerd moeten worden. Niet stoppen aan “Aire de Toul” is dan ook de evidente boodschap. Het lijkt ons veiliger te overnachten op een parking in de péage-zone zelf. Na ongeveer 430 km (bijna halfweg naar onze eerste bestemming) overnachten we op “Aire de Sandaucourt-La Trelle” (wat een mondje vol :-)).

30.08.2020

26.07.2020 - Vervolg heenreis & wandeling naar Pointe de la Cochette

Het was zeer rustig op “Aire de Sandaucourt-La Trelle”. Verrassend dat je zo vlak naast de autostrade dat lawaai eigenlijk niet hoort maar in de plaat daarvan wel het gefluit van de vogels. Een plek om te onthouden. Maar hebben we ook goed geslapen? Eerder matig. De nare ervaring van de eerdere inbraak en diefstal terwijl we in de mobilhome aan het slapen waren (op “Aire de Toul”), speelt toch nog door ons hoofd.

Na het ontbijt vervolgen we onze reisweg naar onze eerste (wandel)bestemming in het Chartreuse-massief: Entremont-le-Vieux. Het gaat opnieuw vrij vlot onderweg, al is het merkelijk drukker dan gisteren. Het laatste deel van de rit gaat door het hart van het Chartreuse-massief over bochtige wegjes. Steeds 2-vaksbanen, maat toch soms best wel smal voor de mobilhome. Rond 14u30 staan we op de ruime parking boven Entremont-le-Vieux met een prachtig uitzicht op de omgeving.

Omdat het nog zo vroeg op de namiddag is, worden de wandelschoenen al eens aangetrokken voor een klim naar Pointe de la Cochette. Bijzonder mooi!

Linken

30.08.2020

27.07.2020 - Le Désert d'Entremont & Le Platon

Het was zeer rustig slapen op de parking boven Entremont-le-Vieux. Muisstil met ’s morgens enkel wat trippelende vogeltjes op het dak van de mobilhome en enkele koebellen in de verte. Zalig wakker worden, heet dat.

De wandeling die we voor vandaag gepland hadden, m.n. naar ‘Mont Outheran’, valt figuurlijk wat in het water. Dat komt omdat de klim om bovenop dit massief te geraken niet echt aan ons was besteed. Iets te steil(e afgrond) op losse grint en kleine stenen. Spijtig dat dit stukje klim niet wat meer is uitgebouwd zoals op vele andere paden zodat het wel beter voor de ‘modale stapper’ toegankelijk is. We overwegen o.b.v. de wandelwegwijzers nog enkele anders opties, maar die brengen ons niet verder dan een tochtje door het bos … waardoor we besluiten terug te keren naar de mobilhome en daar te bekijken of we nog iets anders kunnen doen. We picknicken nog op een bank aan een verlaten maar prachtig gelegen gitte en staan kort daarna terug aan onze camper. We genieten eerst wat van het mooie weer buiten in de schaduw en tekenen een extra wandeling uit in de buurt. Daarvoor moeten we ons kort verplaatsen naar een parking enkele minuten verderop (hogerop) met andermaal een prachtig uitzicht op het Chartreuse-massief! Je kan vanaf die plek in de verte zelfs de besneeuwde toppen van de Mont Blanc zien.

De tweede tocht van de dag is een snel uitgetekende route (eigen fabricaat :-)) en dat merken we tijdens de wandeling. Op een bepaald moment gaat het over een echt wel bijzonder steil stuk bospad. Gelukkig dat we het al stijgend kunnen doen, want al dalend zou dit echt niet evident zijn. Mogelijk is dat de reden waarom op de kaart van de GPS bij dit deel van het pad staat “decente de via ferrata” … iets wat we door het snel uittekenen van de route niet gezien hadden. Nu ja, een “via ferrata” was het ook niet, maar wel heel pittig en dat voelen we wanneer we uiteindelijk boven zijn. Effe pompaf. Maar uiteindelijk was het best wel een mooie wandeling met enkele mooie uitzichten.

Wanneer we terug aan de mobilhome zijn, laten we ons ondanks Corona toch verleiden om op het terras recht tegenover waar we geparkeerd staan, een ijsje te eten. Iedereen ver van elkaar en bediening met mondkapjes. Veilig dus … en zeer lekker na zo’n inspannende wandeldag.

In de mobilhome is de temperatuur opgelopen tot 41°C! Het is hier niet alleen zeer mooi, maar dus ook zeer zonnig en heet. Te warm om binnen te zitten … maar in de schaduw buiten eten met een magistraal zicht op het Chartreuse-massief is best wel een OK alternatief :-). Je hoort ons dus niet klagen.

We blijven op deze plek overnachten en rijden morgenvroeg naar de parking van onze volgende wandeling. We zullen daarvoor wat moeten uitkijken welke weg we precies nemen, want de kortste weg die de GPS voorstelt, is niet te doen met een mobilhome (van 7,5m). Dus zullen we wat moeten omrijden . Maar dat is voor morgenvroeg. Eerst genieten we hier nog van de zonsondergang die een mooie rode gloed op de bergflanken tovert.

Linken

30.08.2020

28.07.2020 - Pravouta

Omdat we ons gisterenavond niet meer verplaatst hebben naar onze volgende wandelbestemming, staan we voldoende vroeg op om onderweg zoveel mogelijk ander verkeer voor te zijn. De wegen zijn immers vaak smal en bochtig en druk verkeer maakt het extra vervelend omdat we dan vaak andere ophouden en het continu uitzien is naar uitwijkplaatsen om achterliggers door te laten.

De verplaatsing naar onze volgende bestemming (de parking onder Dent de Crolles) is geen evidente gebleken. De meest voor de hand liggende (en ook kortste) route was veel te smal voor ons. Dus moesten we opteren voor een langere variant, maar toen bleek dat die weg tussen 7u30 en 18u door werken geblokkeerd was, zat er niks anders op dan helemaal terug te rijden naar Chambery om na een stukje autostrade pas terug het Chartreuse-massiet te kunnen inrijden en hoogte te winnen. Uiteindelijk komen we pas rond 10u aan op onze bestemming … een dikke 2u na ons vertrek. Zucht. Gelukkig is er nog meer dan voldoende parkeerplaats en kiezen we ons een goede plek uit.

Ondertussen is het opnieuw verschroeiend warm geworden, maar merk je ook dat het weer aan het kantelen is. Tegen vanavond wordt regen voorspeld. Maar tijdens de tocht houden we het perfect droog … nu ja: geen regen, maar we worden wel kletsnat van het zweet. Maar het is de moeite waard. Vanop de Pravouta heb je een schitterend 360°-zicht, maar het dal (zo’n 1.500m lager) en de nog deels besneeuwde bergtoppen daarachter zijn door een hittesluimer amper te zien. Wat wel goed te zien is, is de Dent de Crolles waar we onze trip van morgen naar gepland hebben. Vanop de Pravouta kunnen we het pad perfect zien en moeten we vaststellen dat dit op minstens 2 punten niet echt aan ons besteed is. Wat inzoomen met het fototoestel leert ons dat een deel van het pad door de uitgehouwen rotswand gaat en een ander deel rond een rotspunt draait op extreme hoogte met de verticale rotswand vlakbij. Neen, dat laten we dan liever aan ons voorbij gaan, want hier gaat de hoogtevrees met zekerheid opspelen. Er zijn veel andere mooie mogelijkheden waar we ons op kunnen focussen. Daarom besluiten we, wanneer we terug aan de mobilhome zijn, om al onmiddellijk door te rijden naar onze volgende bestemming. Deze ligt in het Vercors-massief.

We overnachten op een camperplaats in Lans-en-Vercors om er morgenvroeg voor vertrek wat water bij te tanken en het toilet te verversen. Omwille van het Corona-virus doen we het liever zo dan in te checken op een camping.

Wanneer we gaan slapen is het nog grijs van de zware regenbuien die we hebben gehad, maar voor morgen wordt gelukkig opnieuw zonnig weer voorspeld.

Linken

30.08.2020

29.07.2020 - Pic Saint-Michel

Na de regen van gisterenavond is de zon opnieuw volop van de partij wanneer we wakker worden op de camperplaats in Lans-en-Vercors. Na het ontbijt en een lekkere warme douche, maken we nog volop gebruik van de services op de camperplaats. Voor 4 EUR kunnen we water aanvullen, het vuil water lozen en het sanitair verversen. We kunnen er weer voor even tegen.

Daarna rijden we enkele minuten verder en hoger naar de parking waar de wandeling naar Pic Saint-Michel start. De wandeling zal ons naar een top brengen op de voor de Vercors kenmerkende graat. Onderweg naar die top worden we ‘geteisterd’ door 2 koppels met hun wel zeer luidruchtige en weinig beleefde kinderen die dan weer voor en vervolgens weer achter ons lopen, maar bij het elkaar passeren alle Corona-etiquette qua afstand houden (wat verder door alle passerende wandelaars netjes wordt gerespecteerd) aan hun laars lappen. Het lijkt op een bepaald moment wel op een luidruchtige roedel wolven die maar achter ons aan blijft zitten.

Wanneer het pad boven aan de graat komt, sta je plots voor een gapend gat van zo’n 1.500m naar beneden, met onder ons Grenoble en aan de andere kant van het dal o.m. het Belledonne-massief (waar we in juni enkele dagen waren). De gapende diepte vlak aan het pad doet toch effe duizelen en wanneer de ‘roedel wolven’ ook boven komt, kunnen we er haast niet naar kijken hoe de ouders hun kinderen tot vlak aan de rand laten staan. Kinderen van amper 10 jaar … en het bleek niet dat het al zo’n ervaren bergstappertjes waren, want één van de kinderen was zo door de diepte gepakt dat ze al huilend en krijsend op de grond ging zitten waarna ze (na gebakkelei en gebrul voor zo’n 10 minuten) met de mama schuifelend op haar poep van schrik terug de berg af moest. Totaal overmand en verlamd door hoogtevrees.

Wij halen eens diep adem en stappen moedig verder, toch wel in de hoop dat op het pad dat voor ons ligt niet al te veel meer van dergelijke (figuurlijke diepte)punten komen. En dat bleek zo. De rest van het pad bleef meestal een beetje onder de graat zelf en gaf daardoor een comfortabel gevoel. Tijdens een rustpauze op het gras, waren we nog getuige van een tafereel dat al maanden in België taboe is: 2 koppels kruisen elkaar en blijkbaar kennen de vrouwen elkaar, maar hebben ze elkaar al vele jaren niet meer gezien want de partners en kinderen worden wederzijds aan elkaar voorgesteld. Maar op moment dat ze elkaar herkennen, vliegen ze elkaar in de armen en wordt er uitbundig gekust. Zoiets hadden we al maanden niet gezien … gek dat zoiets gewoons plots als absoluut ‘not done’ wordt ervaren.

Finaal was dit een mooie tocht in een uniek landschap!

Wanneer we terug aan de mobilhome zijn, rijden we nog een 5-tal minuutjes verder omhoog naar de zeer ruime parking van een skigebied. In de zomer vertrekken er enkele wandelingen van daaruit, maar dat is duidelijk minder in trek dan het skiën … want de immense parking staat nog voor geen 10% vol. Keuze genoeg dus om ons een plekje in de schaduw te zoeken (wat nodig is, want het is andermaal zeer heet).

We hadden het vooraf niet gepland, maar omdat we de wandeling naar de Chartreuse-top ‘Dent de Crolles’ hebben laten vallen, nemen we wat meer tijd waar we nu zijn en besluiten we hier een extra dag te blijven en hier morgen nog een tocht te maken.

Linken

30.08.2020

30.07.2020 - Vertige des Cimes

Het was een rustige nacht op de ruime parking boven Lans-en-Vercors. We worden gewekt door schapen die we in de verte horen mekkeren (en die we later op de dag in een grote kudde nog zullen tegenkomen). Er wordt opnieuw een zonnige, maar vooral hete dag voorspeld (33°C op 1.700m is best veel). Het is omwille van die hitte ook niet echt helder. Een fenomeen waar we al enkele dagen mee af te rekenen hebben. Er hangt een mistige hittesluier waardoor vergezichten wazig zijn. Maar desalniettemin beter dit dan regen.

Na het ontbijt trekken we opnieuw dapper onze wandelschoenen en rugzak aan voor een tocht die we hier gisterenavond nog zelf hebben uitgetekend. Het eerste doel op deze tocht is ‘Vertige des Cimes’, een klein platform dat over de bergkam van de Vercors hangt, met daaronder ongeveer 1.500m lager o.m. Grenoble. Net als gisteren gehuld in een mistige hittenevel waardoor het daarachterliggend Alpen-massief zo goed als niet zichtbaar is. Ondertussen raak je wat gewend aan de gapende diepte op de bergkam, maar het blijft een toch wat akelig gevoel en op het uitstekend platform gaan staan, is niet echt aan ons besteed (al doet Annemie we een poging tot halverwege). Gelukkig is op ‘Vertige des Cimes’ alles goed beveiligd en is de rand met stalen kabels afgespannen, wellicht omwille van de grotere aantallen skiërs die er in de winter met een lift naar boven kunnen komen (iets wat niet het geval was op de wandeling van gisteren naar Pic Saint-Michel waar de gapende diepte onbeveiligd vlak langs het pad lag).

Na dit punt stijgen we verder door richting de pieken waar we gisteren ook hebben gewandeld. Wanneer we aan de afdaling bezig zijn, komen we de kudde schapen (en enkele geiten) tegen die we deze ochtend wellicht ook al in de verte hadden gehoord. Een schapenhoeder brengt met hulp van een 5-tal honden de kudde stapvoets naar boven. Het is de moderne versie van de schapenhoeder. De man zit in z’n terreinwagen en rijdt achteraan de kudde en geeft fluitend en met enkele gerichte woorden instructies aan de honden. Het klink alsof dat een gemakkelijk jobke is, maar die man zit volgens ons te bakken in z’n wagen en steil bergop elke 5 meter moeten stoppen, schakelen, optrekken en ondertussen instructies geven aan de honden en dat wellicht al enkele uren lang, is wellicht een hele afmattende klus.

Wanneer we terug aan de mobilhome zijn, rusten we nog even uit om daarna door te rijden naar een opnieuw ruime parking/camperplaats in Corrençon-en-Vercors, waar morgen onze volgende tocht start. Onderweg passeren we Villard-de-Lans, waar – als alles goed gaat – op 15 september 2020 de door Corona uitgestelde Tour de France zal aankomen. Ze hebben er zich hier precies al heel goed op voorbereid, want op de weg ernaartoe ligt splinternieuwe asfalt :-).

Linken

30.08.2020

31.07.2020 - Pas de la Balme

Er staat opnieuw een hete dag op ons te wachten. Vroeg opstaan om het meeste koele deel van de dag mee te pikken, is dus de boodschap. We zijn reeds om 8u ‘en route’ naar Pas de Balme. De temperatuur is op dat moment zalig En ook wanneer we op onze bestemming aankomen, is het nog net aangenaam om languit op het gras van het adembenemende uitzicht te genieten. Vanaf Pas de Balme heb je een knap zicht op een deel van de Vercors-graat. Een mooie wandeling. Het meest venijnige van de tocht is de soms steile afdaling op paadjes met veel losse stenen en grint waardoor je steeds alert moet blijven om niet onderuit te schuiven. Maar we staan rond 13u heelhuids terug aan de mobilhome … die pal in de zon staat en ondertussen netjes is opgewarmd tot niet minder dan 44°C! Effe alles open zetten, maar veel helpt zoiets niet als het buiten ook snikheet geworden is. We besluiten vrij snel door te rijden (met de airco aan :-)) naar Gresse-en-Vercors.

Onderweg stoppen we nog even in een grootwarenhuis in Lans-en-Vercors (onze tot dusver enig ‘close-contact’ met andere mensen … en alles gebeurt vanzelfsprekend met mondmaskertjes). Om in Gresse-en-Vercors te geraken, moeten we opnieuw langs Grenoble en deze keer spelen de grote wegenwerken daar ons echt wel parten en is het een tijdje zoeken alvorens we de juiste omleiding te pakken hebben.

In Gresse-en-Vercors kunnen we andermaal op een heel ruime parking staan (steeds opnieuw te danken aan de infrastructuur voor het ski-seizoen) met een knap zicht op het Vercors-massief en de Grand Veymont (hoogst top van de Vercors) in het bijzonder.

Annemie had door de dag wat pijn in de rechter kuit, maar het was geen belemmering om te stappen. Maar door zich naar een kastje te rekken in de mobilhome is er een plotse pijnscheut in dezelfde kuit en lijkt wandelen plots geen optie meer. Insmeren met Algipan en rust is voorlopig het enige wat we kunnen doen. Morgenvroeg zien we of het al dan niet voldoende verbeterd is en wat de verdere opties voor deze reis zijn.

Linken

30.08.2020

01.08.2020 - Rocher du Baconnet

Ondanks de hitte van gisteren, hebben we goed kunnen afkoelen in de mobilhome en was het zeer rustig en aangenaam slapen op de ruime parking in Gresse-en-Vercors. We zijn opnieuw vroeg uit de veren om de hitte van vandaag maximaal voor te zijn en kunnen daardoor nog getuige zijn van de mooie gloed van de ochtendzon op het Vercors massief en de Grand Veymont.

Annemie is er nog niet uit of het wandelen zal lukken nadat ze gisteren een plotse pijnscheut in de rechtse kuit heeft gehad met blijvende pijn erna. Na het ontbijt rijden we een 10-tal minuutjes verder naar de parking waar de wandeling naar Rocher du Baconnet start. We beginnen samen aan de tocht, maar al na enkele meters klimmen, is het voor Annemie duidelijk dat het niet zal lukken. Kiezen voor een rustdag is de beste en veiligste optie. Hierdoor doe ik de tocht in m’n eentje … en dat is vrij letterlijk te nemen, want buiten 2 mountainbikers ben ik niemand tegen gekomen. Nochtans is het een schitterende wandeling, al is duidelijk dat deze niet specifiek onderhouden wordt waardoor er hele zones waren zonder enig zichtbaar of zwaar overwoekerd pad. Zonde, want met een klein beetje extra inspanning kan hier een topwandeling in de regio van gemaakt worden. Het is een aaneenschakeling van panoramische plaatjes waarbij het Vercors-massief en de Grand Veymont & Mont Aiguille in het bijzonder, de aandachtstrekkers zijn. De Mont Aiguille steekt als een totem boven de rest uit. Een prachtig symbool van de Vercors die bij de start van de wandeling van heel dichtbij kan bewonderd worden. Daarna komt een groot deel van de graat van de Vercors aan de beurt. Indrukwekkend mooi!

Ik ben rond 13u30 terug aan de mobilhome en vind Annemie er op een bankje in de schaduw met een boek. De pijn in de kuit is alvast niet verergerd. We besluiten terug te keren naar de parking in Gresse-en-Vercors om morgen een nieuwe poging te doen voor een wandeling en te zien of de kuit voldoende hersteld is. Wanneer dat zo is, kunnen we hier nog enkele dagen vertoeven. In het andere geval zal het wellicht vroegtijdig huiswaarts gaan.

Later op de avond kantelt het weer in snel tempo met plotse en hevige windstoten erbij. Die wind is zo krachtig dat de mobilhome hevig heen en weer gaat. De wind komt van over de bergkam en zit daardoor recht in de zijflank van de mobilhome. We besluiten (net als een aantal anderen) om ons wat te verplaatsen en de achterkant van de mobilhome ‘in de wind’ te zetten. Dat zorgt alvast voor wat meer stabiliteit. Na een uurtje is het ergste voorbij en kunnen we rustig gaan slapen.

Linken

30.08.2020

02.08.2020 - Source de la Gresse

Er dienen zich 3 bewolkte, regenachtige en frissere dagen aan … al start de ochtend nog redelijk zonnig, waardoor we toch besluiten onze wandelschoenen aan te trekken en meteen ook te testen of de kuitspier van Annemie voldoende herstelt is van een verrekking eergisteren. Dat blijkt redelijk goed te zitten waardoor we toch opnieuw plannen kunnen maken om nog een aantal dagen in de Vercors te blijven alvorens naar huis terug te keren.

We maken een korte tocht tot aan de ‘bron van de Gresse’ en zijn rond 11u terug aan de mobilhome. We hebben op dat moment duidelijk het best van de dag meegepikt. De weerapps zijn voor de komende dagen wat verdeeld over hoe ‘slecht’ het weer precies zal zijn. Over één ding zijn ze het eens: vanaf woensdag is het terug top zomerweer, maar de twee dagen daarvoor zullen zeer bewolkt en regenachtig zijn. Er wordt ook opnieuw gewaarschuwd voor hevige wind. Niet echt uitnodigend om buiten te komen. We calculeren daarom 2 rustdagen in en mocht het toch beter uitdraaien, is dat aardig meegenomen. We hebben ons alvast op een zeer unieke plek kunnen parkeren met een uniek zicht op het Vercors-massief (vlak aan ‘la ferme du Grand Veymont’ in Gresse-en-Vercors) vanwaar we de weersevolutie perfect kunnen volgen. Maar we gaan er dus vanuit dat we de komende 2 dagen vooral in de mobilhome zullen doorbrengen. Wat rusten, lezen, foto’s van de vorige dagen verwerken, muziekje beluisteren, filmpje kijken … we zullen ons niet vervelen :-).

Daarna hebben we vanuit Gresse-en-Vercors nog 2 wandelingen voorzien om dan huiswaarts te keren (en als niks tegenslaat vrijdagavond terug thuis te zijn).

Linken

30.08.2020

03.08.2020 - Regen- & rustdag

Een uitgeregende dag, maar meteen ook een uitgelezen kans om er een luie en ontspannende dag in de mobilhome van te maken. We laten het niet aan ons hartje komen.

30.08.2020

04.08.2020 - Rocher du Chateau Vert

Vandaag is het een overgangsdag naar opnieuw zeer zonnig weer. De weerapps zijn het niet unaniem eens hoe het weer vandaag zal evolueren. Deze nacht heeft het nog geregend, maar deze ochtend zijn er al flarden zon, maar ook dreigende grijze wolken (zie timelapse die we genomen hebben). Na de middag hebben we het meeste kans op beter weer en we besluiten tot dan te wachten voor een wandeling vanaf de parking waar we de voorbije 2 nachten hebben gestaan (de timelapse geeft het zicht waar dat we vanuit de mobilhome hebben op deze plek … ronduit schitterend).

We hebben dus tijd om rustig te ontbijten (baguettes halen we bij de lokale bakker – met mondkapje en ontsmettingsgel vanzelfsprekend) en nog wat lekker lui te zijn. Rond 14u starten we aan de wandeling. Niet dat het op dat moment volledig is open getrokken, maar anderzijds is het wel te goed om binnen te blijven. Al maakt een snijdende wind het best wel koud en lopen we regelmatig met een kap op.

Na 3u stappen staan we terug aan de mobilhome. Wat verkleumd, maar toch blij dat we buiten zijn gekomen en deze tocht gemaakt hebben. Een dag eerder dan wat we eergisteren vermoed hadden, waardoor we wellicht al donderdagavond i.p.v. vrijdagavond zullen thuis zijn.

Ondertussen hebben we ook ontdekt dat er vlakbij pizza kan afgehaald worden :-). We bestellen telefonisch en kunnen ze om 19u gaan afhalen (andermaal met mondkapje … we houden het veilig).

Linken

30.08.2020

05.08.2020 - Crête du Brisou & start terugreis

Het mindere weer van de voorbije dagen laat zich voelen aan de temperatuur: bij het opstaan is het 11°C in de mobilhome. Wat een verschil met de voorgaande hittedagen. Maar het positieve is dat het opnieuw een schitterende dag wordt die aanknoopt met het zomerse weer van enkele dagen geleden. Na het ontbijt keren we terug naar de grote parking aan de voet van Grand Veymont waar we enkele dagen geleden ook al hebben gestaan. Van daaruit start onze wandeling naar Crête du Brisou. De klim (waarvan een pittig deel door het bos over de graat gaat) brengt ons finaal naar een zeer mooi punt met een magnifiek zicht op de Mont Aiguille en achter ons een panoramazicht op het Vercors-massief. Subliem! Daarna dalen we af, grotendeels door het bos, en komen we op een bepaald moment op een punt waar de hoogtevrees toeslaat. Het lukt me niet om me er over te zetten en dat deel (ook al gaat het maar over enkele tientallen meters en dus een half minuutje moed) te overbruggen. Er zit echt niks anders op dan op onze stappen terug te keren en terug te klimmen naar het hoogste punt van de tocht. Het voordeel van het terugdraaien is dat we nogmaals op het adembenemende uitzichtspunt komen en op dat moment de zon zodanig staat dat we voor het eerst op deze vakantie een scherper beeld hebben van het dal onder de Vercors-graat en de bergketen aan de overkant.

We staan rond 14u terug aan de mobilhome en ook al dienen er zich vanaf nu terug verschillende mooie zomerse dagen aan, toch besluiten we hier onze vakantie af te sluiten. De voornaamste reden is dat we de relevante wandeling in Gresse-en-Vercors nu wel hebben gehad en we dus opnieuw zouden moeten doorrijden naar een nieuwe uitvalsbasis. En dan zouden we best toch opnieuw enkele extra dagen incalculeren om het meeste uit die verplaatsing te halen. Het is mooi geweest dus we kunnen voldaan een einde maken aan deze verkenning van het Chartreuse- en Vercors-massief.

Nadat we ons hebben verfrist vullen we onze “whereabouts” in: t.g.v. de nieuwe Corona-uitbraken heeft de veiligheidsraad in België beslist dat iedereen die vanuit het buitenland terugkeert naar België, een digitaal formulier moet invullen alvorens België binnen te komen. Na het invullen van dat document, ontvang je via email een QR-code die bij controle aan de grensovergang moet getoond worden. Ondanks eerdere berichten dat er verschillende problemen waren bij de invulling en het doorsturen van het formulier, lukt het bij ons perfect en hebben we onze noodzakelijke QR-codes via de smartphones bij de hand, mocht er aan de grens naar gevraagd worden.

De terugrit verloopt vlot. We overnachten op “Aire de Combe Suzon”, op dezelfde plaats waar we een dikke maand geleden ook hebben gestaan toen we terug kwamen van een korte wandelvakantie naar het Belledonne-massief.

Linken

30.08.2020

06.08.2020 - Vervolg terugreis

We hadden moeten weten dat we op “Aire de Combe Suzon” niet super goed zouden slapen … die ervaring hadden we een dikke maand daarvoor op net dezelfde plek ook al. Het ligt te dicht tegen de autostrade zelf, waardoor er veel geluidsoverlast is. Met oortjes in slaapt het nog wel OK, maar misschien moeten we een volgende keer toch uitkijken naar een andere overnachtingsplaats :-).

De rest van de terugweg gaat vlot. Het is mooi weer en de drukte valt mee. Nergens vertragingen, waardoor we in de late namiddag terug thuis zijn van een mooie vakantie. We zijn blij dat we dit ondanks de terug strenger wordende Corona-maatregelen toch nog hebben kunnen doen op een uiterst veilige manier!

30.08.2020

Wandelbeschrijvingen